
അനുരാഗത്തിന് പൂപ്പന്തലില് നാമിരുന്ന-
നുവാസരം കാണും സ്വപ്നങ്ങള് സുഗന്ധികള്!
നിലാവിന്റെ നീളും നിഴലുകളൊക്കെയും
നിറമുള്ള നറുമലര് പൂവിരിപ്പായിടും.
മണ്ണില് നാം കാണുന്നതെല്ലാം നമുക്കൊരു
വിണ്മയ സങ്കല്പധാരയായ് തോന്നിടും.
വിരസമാം മുകിലിന്റെ വികലമാം രൂപങ്ങള്
അഴകോലും വര്ണ്ണ ചിത്രങ്ങളായ് മാറിടാം.
ഇന്ദ്രധനുസിന്റെ സപ്ത വര്ണ്ണങ്ങളെ
തന് പ്രണയ കുങ്കുമപ്പൂക്കളായ് കണ്ടിടാം.
പാലാഴി തന്നില് നിറയുന്നൊരാ നല്ല താരാ ഗണങ്ങളെ
പൌര്ണമിച്ചന്ദ്രന്റെ കാമിനിയാക്കിടാം.
നറുതേന് കവരുവാന് പായുന്ന വണ്ടിനേ
പ്രണയിനിയെ തേടുന്ന കാമുകനാക്കിടാം.
കാണാത്ത പൂമര കൊമ്പിലിരുന്നൊരു
പൂങ്കുയില് പാടുന്ന പാട്ടു കേട്ടന്നു നിന്
പ്രേയസി തന് ഗാന നിര്ത്ഢരിയെന്നൊര്ത്തു
നിന്നോര്മ്മയില്, പ്രാണന്റെ മധുരമാം ഗാഥയായ്
ചേര്ത്തു, കൊണ്ടന്തരാത്മാവിന് മധു മന്ത്രമായ് തീര്ന്നിടും.